بررسی علل طحال برداری و فراوانی عوارض پس از آن در بیماران تالاسمیک در طی سالهای 1371-1376

تالاسمی شایعترین اختلال ژنتیکی در تمام جهان می باشد که بعلت حذف یک یا تعدادی از نسخه های گلوبین اتفاق می افتد. تالاسمی ماژور یکی از چهار شکل کلینیکی b تالاسمی می باشد که بصورت کم خونی شدید لیزدهنده و پیش رونده ای است که در شش ماهه دوم زندگی علامتدار می شود. طحال برداری یکی از روشهای درمانی در بیماران تالاسمی می باشد و اندیکاسیون آن در بیمارانی است که دچار خونگیری بیش از حد، پرکاری طحال و یا بزرگی بیش از حد طحال و یا انفارکتوس علامتدار طحال شده اند. در این مطالعه که یک مطالعه گذشته نگر می باشد 42 بیمار تالاسمی ماژور که در طی سالهای 1371 لغایت 1376 در مرکز پژوهشی-درمانی حاصل از این مطالعه عبارتند از: -1علل طحال برداری در این بیماران شامل خونگیری بیش از حد، پرکاری بیش از حد طحال و بزرگی بیش از حد طحال و ترومبوسیتوپتی مقاوم به درمان بود. -2فراوانی نسبی مرگ و میر در بین این بیماران 14/3 درصد بود. -3تکنیک برتر جراحی با توجه به عوارض کمتر و مدت بستری کمتر تکنیک جراحی عرضی می باشد median (transvers -4در مقایسه ای که بین خونگیری بیماران قبل از عمل طحال برداری و بعد از عمل طحال برداری انجام شده حجم خونگیری بیماران بطور فاحشی کاهش می یابد. 5ارتباط معنی داری بین دریافت واکسن پنوموکوک قبل از عمل و کاهش مرگ و میر وجود دارد.